Başqalarından öyrənmək bacarığı... |
Müəllif: Admin | Bölmə: Xəbərlər | Vaxt: 26-01-2016, 22:50 | Şərh sayı: (0) | Baxılıb: 261
Başqalarından öyrənmək bacarığı...
ABŞ-da vitse - prezidentlər elə bir səlahiyyətə malik deyillər. Xüsusən də nəzərə alanda ki, indki administrasiyanın müddətinin bitməsinə bir o qədər də çox vaxt qalmayıb... Amma bütün hallarda vitse -prezident C.Baydenin Türkiyəyə səfəri maraq doğurmaya bilməz. Ən azı ona görə ki, vitse-prezidentlər də, dövlət katibləri də bu və ya digər görüşlərdə prezidentlərinin və dövlətlərinin mövqeyini çatdırırlar...
İndi əsas məsələ təbii ki, Suriya məsələsidir. Burada pessimizm yersizdir, ona görə ki, problem ən böyük dövlətlərin diqqət mərkəzindədir.
Fəqət, nikbinlik üçün də əsas görünmür - dövlətlər danışır, nəyisə müzakirə edirlər, amma bundan sonra Suriyada ölənlərin sayı azalmır, toplar susmur və yaxud tanklar yerində dayanmır...
Suriya məsələsi o qədər də marağımı çəkmir. Ona görə ki, deyilənləri, yazılanları yetərli sayıram. Sadəcə, bu günlərdə iki detal diqqətimi çəkdi. Biri bu, idi ki, bəzi mənbələrə görə Rusiya da B.Əsədi istefa verməyə çağırıb.
Nə qədər dəqiq olub - olmadığını bilmirəm. Sadəcə, indiyə qədər düşünmüşəm ki, bu ölkə daha çox Bəşər Əsədin “məzənnə”sini qaldırmaqla məşğuldur və ilk fürsətdəcə onu qurban verəcək. Bu, Rusiyaya qarşı sanksiyaların götürülməsilə də bağlı ola bilər, başqa bir səbəblə də...
Demək istədiyim ikinci məsələ isə Almaniyanın xarici işlər nazirinin bəyanatı ilə bağlıdı. Xarici işlər naziri ərz edib ki, beş illik vətəndaş müharibəsindən sonra Suriyada mötədil qüvvələri hardan tapaq?..
Həqiqətən haqlı narahatlıqdı. Amma bir az gecikib. Mötədillik siyasi polyarlaşma ilə tərs mütənasibdir - siyasi polyarlaşma artanda o, azalır, azalanda isə, əksinə artır. İndi Suriyada mötədil qüvvə tapmaq çox çətindir.
Düşünürük ki, belə hallarda keçid dövrü elan olunmalı və ya keçid hökuməti qurulmalıdır. Amma bunun üçün də mötədil siyasi qüvvələr lazımdır ki, onlar ölkə naminə koalision hökumətdə çalışmağa razı olsunlar...
Bütün bunlar Suriyada necə həll olunacaq, bunu bilmirəm. Məndə son vaxtlar “bahar”lara və ya “rəngli inqilablar”a qarşı bir məyusluq və apatiya yaranıb - onlar daha əvvəlki kimi riqqətə gətirmir...
Güman edirəm, bu, başadüşüləndir. Suriyada əvvəl siyasi şanslar daha böyük idi -Əsəd çox şeyə hazır idi. O vaxt müxalif qüvvələr təklifləri qəbul etmədilər və maksimalist oldular. İndisə yenidən B.Əsədlə bir masa arxasında oturmağa məcburdular. Oturacaqlar, ya oturmayacaqlar, elə də aydın deyil. Aydın olanı budur ki, Suriyada müharibə gedir və müharibədə isə Suriya gedir...
C.Bayden dedi ki, ABŞ Suriyada qəti addımlara qərarlıdır. Amma bizə elə gəlir ki, onun dedikləri reallığı əks etdirmir. İstisna deyil ki, Suriya problemi növbəti administrasiya üçün qalacaq...
Fəqət, hər şey ola bilər. Bəlkə elə doğrudan da B.Obama adminsitrasiyası bu məsələdə israrlıdır?..
Bizə gəldikdə isə, mövqeyimizi əvvəldə bildirdik. Əslində inqilablara qarşı bizdə məyusluq hələ 92-ci ildə baş qaldırmışdı. Əvvəlcə böyük eyforiya vardı, amma tezliklə məyusluqla əvəz olundu - məlum oldu ki, nə hakimiyyətdəkilərin, nə də ki, cəmiyyətin demokratik dövlət qurmaq üçün potensialı elə də böyük deyil...
Sonra “bahar”lar və “rəngli inqilablar” digər ölkələrə üz tutdu. Amma “ərəb baharları” məyusluğun zirvəsi oldu və bu proseslərdən sonra biz onlara qarşı tamam soyuduq...
Bəlkə də suriyalılar da nəyəsə ümid edir... Məni düzgün başa düşün. Ötən həftə doğum günü qeyd edilən filosof F.Bekon deyirdi ki, hər şeyin meyarı ilk növbədə təcrübədir...
Biz də bunu qəbul edirik. Ona görə də heç bir cəmiyyətə demokratiyanı yaşamaq imkanı vermədən onun nəticələri haqqında fikir yürütmək olmaz - insanlara demokratiyanı yaşamaq imkanı verilməlidir. Bu, da bir təcrübədir və yalnız onun gedişinə görə mülahizə yürüdə bilərik...
O səbəbdən də bir daha deyirik ki, demokratiyaya qətiyyən mane olmaq olmaz. Amma müdrik bir kəlam var. Deyir ki, demokratiya azad və savadlı bir xalqın hakimiyyətidir...
Elə bu səbəbdən də, məsələn, qibtə etmək lazım deyil ki, Qırğızıstanda on il ərzində az qala iki dəfə inqilab olub. Bəli, oldu, amma bundan nə əldə etdilər? Hərdən bu haqda da düşünmək lazımdır...
Bu gün Suriya demək olar ki, yoxdur - həm ölkə kimi, həm də ki, dövlət kimi. Bunun özü bir dərs deyilmi?..
musavat.com
Oxşar Xəbərlər:
İnformasiya
Qonaq qrupunda olanlar istifadəçilər bu xəbərə şərh əlavə edə bilməz.
Qonaq qrupunda olanlar istifadəçilər bu xəbərə şərh əlavə edə bilməz.
Şərhlər