Müxalifətin Zəlimxan Yaqub “dərdi”... |
Müəllif: Admin | Bölmə: Xəbərlər | Vaxt: 12-01-2016, 09:03 | Şərh sayı: (0) | Baxılıb: 320
Müxalifətin Zəlimxan Yaqub “dərdi”...
Sabir Rüstəmxanlı: “Ona qarşı münasibət tərbiyəsizlikdir”; Mehriban Vəzir: “Ölümümüz qınaqlarımızı bizimlə aparmır...” Bəzi müxalif düşüncəli şəxslər yanvarın 9-da həyatdan köçən xalq şairi Zəlimxan Yaqubu sosial şəbəkələrdə tənqid atəşinə tutdular. Bir növ Z.Yaqubu ölümündən sonra siyasi mövqeyinə görə “məhşər ayağı”na çəkirlər...
Hətta iş o yerə çatıb ki, siyasi qurumların rəhbərliyinə daxil olan funksionerlər belə qara piar kampaniyasının iştirakçısına çevriliblər. Ortaya atılan əsas arqument isə mərhum şairin hakimiyyəti, hazırkı iqtidarın keçmiş və indiki rəhbərini mədh edən şeirləridir. Onun 2013-cü ilin mayında Cümhuriyyətimizin banisi Məhəmməd Əmin Rəsulzadəyə həsr etdiyi şeir sanki unudulub. Z.Yaqubun ölümündən sonra “Məhəmməd Əmin kişi” şeirini paylaşanlar isə iddia edirlər ki, həyatının sonlarına yaxın şair bu tərzdə şeir yazmaqla, günahlarını yumaq istəyib. Günahları nədir? Hakimiyyəti tərif etməsi, məlum şəxslərin şəninə şeirlər həsr etməsimi?!
Ümumiyyətlə, Z.Yaqubun tənqidlərə məruz qalması bir məsələni yenidən aktual etdi. Bəziləri “mənim kimi düşünməyənlər düşmənimizdir” siyasətindən hələ də ayılmayıblar. Kiminsə onların rəqibini tərifləməsi bu düşərgə daxilində ən böyük qəbahət sayılır. Partiya fəalları torpağı belə soyumayan mərhum şairi ələ salır, tənqid, hətta dozanı aşaraq təhqir edirlər. Hansı ki, bu adamlar öz liderləri haqda ən fantastik iddialar səsləndirir, partiya sədrlərinə yaltaqlanır və hətta onları bütləşdirirlər. O zaman bir sual meydana çıxır: Zəlimxan Yaqubun kimisə siyasi lider kimi qəbul etməsi nədən qəbahətdir?
VHP sədri, xalq şairi Sabir Rüstəmxanlı Z.Yaqubla bağlı aşağılayıcı məlumatlar paylaşanları “tərbiyəsiz” adlandırdı: “Azərbaycan müxalifəti ilə xalq arasında uçurum yaradan, müxalifəti xalqın gözündən salan səbəblərdən biri də bu tipli şəxslərin ziyalılarımızın xidmətlərini düzgün qiymətləndirməməsidir. Savadsız, elmdən bixəbər olduqlarına görə kütlə psixologiyası ilə ziyalılara qısqanclıqla yanaşıblar. Bunun üçün də ziyalı ilə müxalifət arasında daim anlaşılmazlıq olub. Eyni amil hakimiyyət daxilində də var. Təəssüflər olsun ki, Azərbaycan ziyalılarının çoxu həm aşağıdan, həm də yuxarıdan daim vurulub. Halbuki bu millət üçün həmin ziyalılar böyük işlər görüblər. Zəlimxan Yaquba qarşı bəlli münasibət tərbiyəsizlikdir. Hər kəsin seçim haqqı var. Kim kimi tərifləyirsə, kiməsə lider gözü ilə baxırsa, kiminsə ünvanına şeirlər həsr edirsə, bu onun şəxsi işidir. Necə olur ki, müxalifəti tərifləyəndə yaxşı olursan, tənqid edəndə pis. Əgər müxalifət millətin halını düşünərsə, təbii ki, mən də istərəm ki, ziyalılar onların yanında olsunlar. Amma kimin-kim olmadığı zamanda, xalq arasında sevilən, böyük işlər görən, özü də ölkəmizdən kənarda olan Borçalının adını qoruyan, yaşadan, həyatdan köçmüş bir şəxs barədə bu tərzdə ifadələr işlətmək tərbiyəsizlikdir. Bu barədə sosial şəbəkələrdə də fikirlərimi ifadə etmişəm. Zəlimxan Yaqub haqqında mövqeyim orada açıq şəkildə görünür”.
Yazıçı-publisist Mehriban Vəzir tamam fərqli düşünür. O hesab edir ki, hər bir fikrə hörmətlə yanaşmaq lazımdır: “80-cı illərin sonlarında ölkəmizdə inqilab başlayanda, insanların şüurlarında da inqilab baş verdi. İnsanlar yeni düşüncə ilə dövlətə, rəhbərliyə yanaşmağa başladılar. Tənqidi baxış gücləndi. Bu hal uzun müddət Azərbaycanda davam etdi. 1993-cü ildə hakimiyyət dəyişikliyindən sonra durum tamamilə dəyişdi. Sovet dövründə olan hakimiyyətdəkilərin tərif istəkləri meydana gəldi. Bu dövrdən çıxmış şəxslərin düşüncəsi 80 dərəcədə dəyişmişdi. İnsanlar hakimiyyətdəkilərin tərifini qəbul etmirdilər. Amma həmin vaxt yeni tendensiya yarandı. Rəhbərlikdə olan şəxslərin tərifi kütləvi hal aldı. Sovet dövrünün məşhur yazıçı, şairləri bu prosesin önündə durmağa başladılar. Şüurumuz yenidən əski dövrə qayıtdı. Zəlimxan Yaqub və digər şairlər prosesin önündə durdular.
Mən AzTV-də işləmişəm və bu prosesin önündə gedənləri görmüşəm. Prezident Aparatından nələrin tələb olunduğu və Yazıçılar İttifaqının bu tələblərə verdikləri cavabları görmüşəm. Ona görə də düşünürəm ki, kiminsə sözlərindən incimək lazım deyil. Zəlimxan Yaqub dünyasını dəyişib. Onun barəsində məşhur insanlar müsbət yöndə mövqelər bildirirlər. Amma əksini deyənlər də var. Mənim üçün önəmli olan hər iki tərəfin danışmaq hüququnun olmasıdır. Ölümümüz qınaqlarımızı bizimlə aparmır. O, yer üzündə insanların yaddaşlarında qalır. 50 ildən sonra bizi tanımayanlar yaradıcılığımıza baxıb qiymət verəcəklər. Amma şəxsiyyətimizlə tanış olan müasirlərimiz bizə tamam başqa cür qiymət verəcəklər. Deyilənləri anlayışla qəbul etmək lazımdır. Xüsusilə mətbuat qəbul etməlidir ki, insanlar fikirlərini açıq şəkildə söyləməlidir. Azad sözün ağzını qapamaq lazım deyil. Kim Zəlimxan Yaqubun yaradıcılığını mənfi qiymətləndirirsə, danışmaq hüquqi olmalıdır. Eləcə də onu dahi kimi qələmə verənlərin bu hüquqları tanınmalıdır”.
musavat.com
Oxşar Xəbərlər:
İnformasiya
Qonaq qrupunda olanlar istifadəçilər bu xəbərə şərh əlavə edə bilməz.
Qonaq qrupunda olanlar istifadəçilər bu xəbərə şərh əlavə edə bilməz.
Şərhlər