RƏCƏB AYININ 13, 14 VƏ 15-Cİ GÜNLƏRİ – “ƏYYAMUL-BİZ” (AĞ GÜNLƏR) VƏ ONUN ƏMƏLLƏRİ |
Müəllif: Admin | Bölmə: Məqalələr | Vaxt: 8-04-2017, 01:04 | Şərh sayı: (0) | Baxılıb: 284
RƏCƏB AYININ 13, 14 VƏ 15-Cİ GÜNLƏRİ – “ƏYYAMUL-BİZ” (AĞ GÜNLƏR) VƏ ONUN ƏMƏLLƏRİ
Hicri-qəməri aylarının 13, 14 və 15-ci günləri “əyyamul-biz” (ağ günlər) adlanır və Rəcəb, Şaban və Ramazan aylarının həmin günlərinin fəziləti olduqca çoxdur. Məxsusən, Rəcəb ayının “ağ günlər” adını daşıyan 13, 14 və 15-ci günlərində oruc tutmaq və ehya saxlamağın (xüsusən, “came” məscidlərində üç gün qalıb oruc tutmaq, ibadət və Allahla raz-niyaz etməyin – etikaf saxlamağın) çoxlu savabı vardır.İslam Peyğəmbərindən (s) belə nəql olunur: “Hər kim Rəcəb ayının ortalarında üç gün oruc tutsa və gecələri ibadətlə keçirsə, “xalis tövbə” ilə dünyadan köçər.”
İmam Sadiqdən (ə) də belə nəql olunur: “Kim Rəcəb ayının 13, 14 və 15-ci günlərində oruc tutsa və gecələri ibadətlə keçirsə, Allah-Taala ona hər bir gün üçün bir il oruc və ibadətin savabını yazar, qiyamət günü cəhənnəm odundan xilas olanların cərgəsində yer verər.” (“Misbahul-mutəhəccid”, Şeyx Tusi, 2/820.)
Amma hicri-qəməri aylarının 13, 14 və 15-ci günlərinin “əyyamul-biz” (ağ günlər) adlanması ilə bağlı iki səbəb göstərilir:
a) Bu üç günün gecəsində ay bütöv, nurlu və işıqlı olduğu üçün həmin günlərə “ağ günlər” adı verilmişdir.
b) İbn Məsuddan İslam Peyğəmbərinin (s) belə buyurduğu nəql olunur: “Həzrət Adəm (ə) qadağan olunmuş ağacın meyvəsini yedikdən (tərki-övla etdikdən) sonra bədəni qaraldı... Sonra qəlbinə ilham olundu ki, ayın 13, 14 və 15-ci günlərini oruc tutsun... O, bu üç günün hər bir gününü oruc tuturdusa, bədəninin bir hissəsi ağarırdı. Üç gün oruc tutduqdan sonra bədəni tamamilə ağardı. Elə buna görə də, həmin günlərə “əyyamul-biz” (ağ günlər) deyilir.” (“Şərhi-lümə”, Şəhid Sani, “Səvm” (Oruc) kitabı, müstəhəb oruclar bölümü.)
Rəcəb ayının 15-c gününün məxsus əməlləri
1. Oruc tutmaq;
2. Qüsl etmək;
3. İmam Hüseyni (ə) (yaxından və yaxud uzaqdan) ziyarət etmək;
4. Salman Farsinin namazını qılmaq: bu namaz (iki-iki) on rükətdir. Hər rükətdə “Həmd” surəsini oxuduqdan sonra üç dəfə “İxlas” və üç dəfə “Kafirun” surələri oxunsun və hər salamdan sonra əllər göyə qaldırılıb deyilsin:
La ilahə illəllahu vəhdəhu la şərikə ləh, ləhul mulku və ləhul həmd, yuhyi və yumit, və huvə həyyun la yəmut, bəyədihil xəyru və huvə əla kulli şəy`in qədir.
“Allahdan başqa heç bir tanrı yoxdur. O birdir və şəriksizdir. Mülk (səltənət, hakimiyyət) və həmd yalnız Ona məxsusdur. Dirildir və öldürür. Heç vaxt ölməyən diri (varlıq) Odur. Xeyir yalnız Onun əlindədir və O, hər bir şeyə qadirdir.”
Sonra deyilsin:
Əllahummə la maniə lima ə`təytə, və la mu`tiə lima mənə`tə, və la yənfəu zəl-cəddi minkəl cədd.
“İlahi, əta etməyinə heç bir maneə yoxdur, əta edən bir şəxs də yoxdur ki, Sən ona mane olasan və çalışan şəxsin çalışqanlığı onu Səndən ehtiyacsız etməz!”
Sonra əllər üzə çəkilsin.
5. “Ümmü-Davud” duasını oxumaq bu günün əsas əməllərindən sayılır. Bu dua hacətlərin rəva olunması, çətinliklərin aradan qaldırılması və zalımların zülmündən amanda qalmaq üçün təsirlidir. Kəfəmi “Misbah” kitabında yazır: “Rəcəb ayının 13, 14 və 15-ci günlərini oruc tutduqdan sonra 15-ci gün günorta namazına yaxın qüsl et, günorta və ikindi namazlarından sonra üzü qibləyə “Həmd” surəsini yüz dəfə, “İxlas” surəsini yüz dəfə, ”Ayətül-kürsi”ni on dəfə oxuduqdan sonra üzü qibləyə Ummü-Davud duasını oxuyursan. Ümmü-Davud duası belədir:
Sədəqəllahul əzimulləzi la ilahə illa huvəl həyyul qəyyum, zul cəlali vəl ikram, ər-rəhmanur-rəhimul həlimul kərimulləzi ləysə kəmislihi şəy`, və huvəs-səmiul bəsirul xəbir, şəhidəllahu ənnəhu la ilahə illa hu, vəl məlaikətu və ulul ilmi qaimən bil qist, la ilahə illa huvəl əzizul həkim, və bəlləğət rusuluhul kiram, və ənə əla zalikə minəş-şahidin. Əllahummə ləkəl həmdu və ləkəl məcdu və ləkəl izzu və ləkəl fəxr, və ləkəl qəhru və ləkən ni`mətu və ləkəl əzəməh, və ləkər-rəhmətu və ləkəl məhabətu və ləkəs-sultan, və ləkəl bəhau və ləkəl imtinan, və ləkət-təsbihu və ləkət-təqdisu və ləkət-təhlilu və ləkət-təkbir, və ləkə ma yura və ləkə ma la yura və ləkə ma fəvqəs-səmavatil ula, və ləkə ma təhtəs-səra və ləkəl ərəzunəs-sufla, və ləkəl axirətu vəl u`la, və ləkə ma tərza bihi minəs-sənai vəl həmdi vəş-şukri vən nə`ma. Əllahummə səlli əla Cəbrəilə əminikə əla vəhyikə vəl qəviyyi əla əmrik, vəl mutai fi səmavatik, və məhalli kəramatikəl mutəhəmmili likəlimatikən nasiri liənbiyaikəl mudəmmiri liə`daik. Əllahummə səlli əla Mikailə mələki rəhmətik, vəl məxluqi lirə`fətikə vəl mustəğfiril muini liəhli taətik. Əllahummə səlli əla İsrafilə hamili ərşikə və sahibis-suril muntəzir, liəmrikəl vəcilil muşfiqi min xifətik. Əllahummə səlli əla həmələtil ərşit tahirin, və ələs səfərətil kiramil bərərətit təyyibin, və əla məlaikətikəl kiramil katibin, və əla məlaikətil cinani və xəzənətin nirani və mələkil məvti vəl ə`van, ya zəl cəlali vəl ikram. Əllahummə səlli əla əbina Adəmə bədiə fitrətikəlləzi kərrəmtəhu bisucudi məlaikətikə və cənnətək. Əllahummə səlli əla ummina Həvvaəl mutəhhərəti minər ricsil musəffati minəd dənəsil mufəzzələh, minəl insil mutərəddidəti bəynə məhallil qudsi. Əllahummə səlli əla Habilə və şəysin və İdrisə və Nuhin və Hudin və Salih, və İbrahimə və İsmailə və İshaqə və Yə`qubə və Yusufə vəl Əsbat, və Lutin və şuəybin və Əyyubə və Musa və Harunə və Yuşəə və Mişa vəl Xizr, və Zil qərnəyni və Yunusə və İlyasə vəl Yəsəə və Zil kifli və Talutə və Davud, və Suləymanə və Zəkəriyya və şə`ya və Yəhya, və Turəxə və Mətta və İrmiya və Həyquq, və Daniyalə və Uzəyrin və İsa və şəm`un, və Circisə vəl həvariyyinə vəl ətba, və Xalidin və Hənzələtə və Luqman. Əllahummə səlli əla Muhəmmədin və ali Muhəmməd, vərhəm Muhəmmədən və ali Muhəmməd, və barik əla Muhəmmədin və ali Muhəmməd, kəma səlləytə və rəhimtə və barəktə əla İbrahimə və ali İbrahim, innəkə həmidun məcid. Əllahummə səlli ələl əvsiyai vəs suədai vəş şuhəda, və əimmətil huda. Əllahummə səlli ələl əbdali vəl əvtadi vəs suyyahi vəl ubbadi vəl muxlisinə vəz zuhad, və əhlil ciddi vəl ictihad, vəxsus Muhəmmədən və əhlə bəytihi biəfzəli sələvatik, və əczəli kəramatik, və bəlliğ ruhəhu və cəsədəhu minni təhiyyətən və səlama, və zidhu fəzlən və şərəfən və kərəma, hətta tubəlliğəhu ə`la dərəcati əhliş şərəfi minən nəbiyyinə vəl mursəlin, vəl əfazilil muqərrəbin. Əllahummə səlli əla mən səmməytu və mən ləm usəmmi min məlaikətikə və ənbiyaik, və rusulikə və əhli taətik, və əvsil sələvati iləyhim və ila ərvahihim, vəc`əlhum ixvani fikə və ə`vani əla duaik. Əllahummə inni əstəşfiu bikə iləykə və bikərəmikə ila kərəmikə və bicudikə ila cudik, və birəhmətikə ila rəhmətik, və biəhli taətikə iləyk, və əs`əlukəllahummə bikulli ma səələkə bihi əhədun minhum, min məs`ələtin şərifətin ğəyri mərdudəh, və bima dəəvkə bihi min də`vətin mucabətin ğəyri muxəyyəbəh, ya Əllahu ya Rəhmanu ya Rəhimu ya Həlimu ya Kərim, ya Əzimu ya Cəlilu ya Munilu ya Cəmilu ya Kəfil, ya Vəkilu ya Muqilu ya Muciru ya Xəbiru ya Munir, ya Mubiru ya Məniu ya Mudilu ya Muhilu ya Kəbir, ya Qədiru ya Bəsiru ya şəkuru ya Bərru ya Tuhr, ya Tahiru ya Qahiru ya Zahiru ya Batinu ya Satir, ya Muhitu ya Muqtəridu ya Həfizu ya Mutəcəbbiru ya Qərib, ya Vədudu ya Həmidu ya Məcidu ya Mubdiyyu ya Muid, ya şəhidu ya Muhsinu ya Mucmilu ya Mun`imu ya Mufzil, ya Qabizu ya Basitu ya Hadi ya Mursilu ya Murşid, ya Musəddidu ya Mu`ti ya Maniu ya Dafiu ya Rafi, ya Baqi ya Vaqi ya Xəllaqu ya Vəhhabu ya Təvvab, ya Fəttahu ya Nəffahu ya Murtah, ya mən biyədihi kullu miftah, ya Nəffau ya Rəufu ya Ətufu ya Kafi ya şafi, ya Muafi ya Mukafi ya Vəfiyyu ya Muhəymin, ya Əzizu ya Cəbbaru ya Mutəkəbbiru ya Səlamu ya Mu`min, ya Əhədu ya Səmədu ya Nuru ya Mudəbbiru ya Fərd, ya Vitru ya Quddusu ya Nasiru ya Munisu ya Bais, ya Varisu ya Alimu ya Hakimu ya Badi ya Mutəal, ya Musəvviru ya Musəllimu ya Mutəhəbbibu ya Qaimu ya Daim, ya Əlimu ya Həkimu ya Cəvadu ya Bariu ya Barr, ya Sarrun ya Ədlun ya Fasilu ya Dəyyanu ya Hənnan, ya Mənnanu ya Səmiu ya Bədiu ya Xəfiru ya Muğəyyir, ya Naşiru ya Ğafiru ya Qədimu ya Musəhhilu ya Muyəssir, ya Mumitu ya Muhyi ya Nafiu ya Raziqu ya Muqtədir, ya Musəbbibu ya Muğisu ya Muğni ya Muqni ya Xaliq, ya Rasidu ya Vahidu ya Haziru ya Cabiru ya Hafiz, ya şədidu ya Ğiyasu ya Aidu ya Qabiz, ya mən əla fəstə`la fəkanə bil mənzəril ə`la, ya mən qərubə fədəna və bəudə fənəa, və əliməs sirrə və əxfa, ya mər iləyhit tədbiru və ləhul məqadir, və ya mənil əsiru ələyhi səhlun yəsir, ya mən huvə əla ma yəşau qədir, ya mursilər riyahi ya faliqəl isbah, ya baisul ərvahi ya zəl cudi vəs səmah, ya raddə ma qəd fat, ya naşirəl əmvatu ya camiəş şətat, ya raziqə mən yəşau biğəyri hisab, və ya failə ma yəşau kəyfə yəşa, və ya zəl cəlali vəl ikram, ya həyyu ya qəyyum, ya həyyən hinə la həyy, ya həyyu ya muhyiəl məvta, ya həyyu la ilahə illa əntə bədius səmavati vəl ərz, ya ilahi və səyyidi səlli əla Muhəmmədin və ali Muhəmməd, vərhəm Muhəmmədən və alə Muhəmməd, və barik əla Muhəmmədin və ali Muhəmməd, kəma səlləytə və barəktə və rahimtə (tərəhhəmtə) əla İbrahimə və ali İbrahim, innəkə həmidun məcid, vərhəm zulli və faqəti və fəqri vənfiradi və vəhdəti, və xuzui bəynə yədəykə və`timadi ələyk, və təzərrui ilək, əd`ukə duaəl xaziiz zəlilil xaşiil xaifil muşfiqil bais, əl məhinil həqiril caiil fəqiril aizil mustəciril muqirri bizənbih, əl mustəğfiri minhul mustəkini lirəbbih, duaə mən əsləmtəhu siqətuh (nəfsuh), və rəfəzəthu əhibbətuh, və əzumət fəciətuh, duaə həriqin həzinin zəifin məhinin baisin mustəkinin bikə mustəcir. Əllahummə və əs`əlukə biənnəkə məlik, və ənnəkə ma təşau min əmrin yəkun, və ənnəkə əla ma təşau qədir, və əs`əlukə bihurməti hazəş şəhril həram, vəl bəytil həram, vəl bələdil həram, vər rukni vəl məqam, vəl məşairil izam, və bihəqqi nəbiyyikə Muhəmmədin ələyhi və alihis səlam, ya mən vəhəbə li Adəmə şəysən və li İbrahimə İsmailə və İshaq, və ya mən rəddə Yusufə əla Yə`qub, və ya mən kəşəfə bə`dəl bəlai zurrə Əyyub, ya raddə Musa əla ummihi və zaidəl Xizri fi ilmih, və ya mən vəhəbə li Davudə Suləyman, və li Zəkəriyya Yəhya, və li Məryəmə İsa, ya hafizə bintə şuəyb, və ya kafilə vələdi ummi Musa (ən validətih), əs`əlukə ən tusəlliyə əla Muhəmmədin və ali Muhəmməd, və ən təğfirə li zunubi kulləha, və tucirəni min əzabikə və tucibə li rizvanək, və əmanəkə və ihsanəkə və ğufranəkə və cinanək, və əs`əlukə ən təfukkə ənni kullə həlqətin bəyni və bəynə mən yu`zini, və təftəhə li kullə babin və tuləyyinə li kullə sə`b, və tusəhhilə li kullə əsirən və tuxrisə ənni kullə natiqin bişərr, və təkuffə ənni kullə bağin və təkbitə (ənni) kullə əduvvin li və hasid, və təmnəə minni kullə zalim, və təkfiyəni kullə aiqin yəhulu bəyni və bəynə hacəti, və yuhavilu ən yufərriqə bəyni və bəynə taətik, və yusəbbitəni ən ibadətik, ya mən əlcəməl cinnəl mutəmərridin, və qəhərə utatəş şəyatini və əzəllə riqabəl mutəcəbbirin, və rəddə kəydəl mutəsəllitinə ənil mustəz`əfin, əs`əlukə biqudrətikə əla ma təşa, və təshilikə lima təşau kəyfə təşa, ən təc`ələ qəzaə hacəti fima təşa.
Sonra səcdəyə gedib deyirsən:
“Əllahummə ləkə səcədtu və bikə aməntu, fərhəm zəlli və faqəti vəctihadi, və təzərrui və məskənəti və fəqri iləykə ya rəbbi!
(Mənbə: “Məfatihul-cinan”, Şeyx Abbas Qummi, Rəcəb ayının fəzilət və əməlləri bölümü.)
Oxşar Xəbərlər:
İnformasiya
Qonaq qrupunda olanlar istifadəçilər bu xəbərə şərh əlavə edə bilməz.
Qonaq qrupunda olanlar istifadəçilər bu xəbərə şərh əlavə edə bilməz.
Şərhlər