Öpüşmək qadağandır!? ...və ya “İnsan – “senj”? |
Müəllif: Admin | Bölmə: Məqalələr | Vaxt: 2-04-2017, 15:54 | Şərh sayı: (0) | Baxılıb: 61
Öpüşmək qadağandır!? ...və ya “İnsan – “senj”?
İctimai yerlərdə, məsələn, metroda cinsi əlaqəyə girmək olar ya olmaz? Bu nəqliyyat vasitəsindən istifadə edən bir vətəndaş olaraq yolçuluq zamanı vaqonlarda asılan “Bakı Metropolitenindən istifadə qaydaları”nı dəfələrlə oxumuşam. Əmin edirəm ki, orda qadağalar sırasında cinsi əlaqə göstərilməyib. Yaxşı, bəs elə isə olar ya olmaz? Bu suala hər kəs cavab arayana qədər başqa bir şeydən danışaq, cütləşmə prosesinə bir qədər sonra qayıdarıq...Deməli, son günlər həm sosial şəbəkələrdə, həm də elektron KİVdə metroda öpüşən cütlük və bu cütlüyü özünəməxsus tərzdə tənbeh edən jurnalistin hərəkəti qızğın müzakirə mövzusuna çevrilib. Həmişə olduğu kimi, camaat iki dəstəyə bölünüb: gənclərə bəraət qazandıraraq jurnalisti qınayanlar və əks mövqedə olanlar. Düşündük ki, biz də bir-iki kəlmə mövzu ilə bağlı söz deyək.
Əvvəl qeyd edək ki, mənəvi dəyərlər Konstitusiya və ya Cinayət Məcəlləsi deyil, onu konkret bəndləri olmur. Abır, həya, iffət də dərəcələrlə, ballarla, metrlərlə ölçülmür, abırı, həyanı, iffəti şüşə və ya dəmir qablara doldurub topdan və ya pərakəndə şəkildə meyvə şirəsi kimi satmırlar ki, insan onlardan içib abır-həya potensialını artırsın. Hər bir fərdin, o cümlədən konkret cəmiyyətin mənəvi tutumu fərqlidir. Məsələn, bir qadın cəmiyyətdə hicabsız görünməyi abırsızlıq sanırsa, digəri üçün burda qeyri-adi heç nə yoxdur. Amma həmən bu hicabsız qadına dekolte geyinmək iffətdən imtina etmək anlamına gəlir. Öz növbəsində dekolteni normal qarşılayan qadın üçün nudistlərin çimərliyinə baş vurmaq yolverilməzdir. Lakin bütün bunlara rəğmən cəmiyyətin böyük əksəriyyəti tərəfindən ümumi qəbul olunmuş, yazılmamaış dəyərlər var ki, cəmiyyətin digər qismi onlara riayyət etməyə, hörmətlə yanaşmağa borcludur.
İkincisi. Bəzən, elə nəzər saldığımız hadisənin müzakirələri zamanı da, eşidirik: “Əşi, indi zaman başqa zamandır! İndiki cavanlar... Amma əvvəllər...”. Çox yanlış bir yanaşmadır. Məsələ burasındadır ki, eyni söhbətləri ötən əsrin 70-ci illərində də eşitmişik, sonralar da. O zamanlar da Bakıda Dənizkənarı parkda, Kirov adına parkda (indiki Şəhidlər Xiyabanı), kinoteatrların son cərgələrində və digər məkanlarda ara-sıra öpüşənlərə rast gəlmək mümkün idi. Amma... “Əhməd haradadır?” filminə yəqin ki, Azərbaycanda baxmayan tapılmaz. Bax, həmən filmdə o dövrün ictimai və mənəvi durumunu əks etdirən gözəl bir səhnə var. Qızı Ceyranı axtaran Nərgiz xala skamyada qol-boyun olan bir cütlüyə rast gəlir və o illərdə bu mənzərəyə ətrafdakı insanların göstərə biləcəyi, bəlkə də, ən tolerant reaksiyanı nümayiş etdirir. Xatırladınız Nərgiz xalanın “Ala e!” jestini və “Utanmazlar!” verdiktini? Sözümüzün canı nədir? Orda-burda bir-birinin həzmetmə qurğusunun bəzi detallarını lap dəqiq analizdən keçirçmək istəyən və ətrafdakıların hisslərini vecinə almayan abırsız insanlara hər dövrdə rast gəlinib. Sadəcə ətrafdakıların onlara reaksiyası tam fərqli olub. Və elə bu səbəbdən də o zaman heç kimin ağlına da gəlməzdi ki, metroda öpüşmək mümkündür. Çünki bu hərəkətə görə Bakıda (Diqqət edin! BAKIDA! Moskva, Leninqrad, Kiyevdən danışmırıq!) adama qarşı bir neçə gün əvvəl jurnalistin tətbiq etdiyi tənbeh metodundan daha sərt tədbirlər görərdilər. Sadə insanlar, sadə vətəndaşlar.
Üçüncüsü. Bir neçə il əvvəl Bakıda bənzər hadisə baş vermişdi və elə bənzər də müzakirələr aparıldı. O zaman da biz sözümüzü dedik. İndi də vəziyyətin bənzərliyini nəzərə alaraq, sözügedən yazıdan bəzi məqamları təkrarlamağı özümüzə borc bilirik. Necə deyərlər, yeri var: “...bəzən “bəsdirin da ana-bacı, namus-qeyrət söhbəti etdiniz” tənəsi vurulur. Əcəb! Bu binəvalar elə başa düşürlər ki, ...vətəndaşlar onların ana-bacılarını, onların namus-qeyrətlərini düşünürlər? Əsla elə deyil!...Biz sizə sizin ananıza və bacınıza müqəddəs varlıq kimi yanaşmağı aşılaya bilmərik... Namus-qeyrət məsələsini mənimsəmək üçün də sizə tutarlı dərslik adı deyə bilməyəcəyik... O ya var, ya da yoxdur... Ana-bacı, namus-qeyrət söhbəti edənlər öz analarını, öz bacılarını, eyni zamanda bu xalqın ləyaqətli, “abır”, “həya”, “ismət” anlayışlarını arxaizm deyil, əbədiyaşar dəyərlər kimi qəbul edən üzvlərini nəzərdə tuturlar. Ola bilər bu sadalanan xislətlər artıq dəbdə deyil, ola bilər bu xislətlərə malik olanlar üçün müasir cəmiyyətdə yaşamaq olduqca çətindir. Amma nə qədər çətin olsa da, insanı heyvandan fərqləndirən də məhz onlardır. Biz və çətin həyatı seçənlər insan olmağa üstünlük vermişik. Siz isə özünüz bilərsiniz. Həyasız olun, abırsız olun, qeyrətsiz olun, namussuz olun, ismətsiz olun. Olun! Amma özünüzə aid yerlərdə. Evinizdə, bağınızda, villanızda, qarajınızda, ayaqyolunuzda, toyunuzda, yasınızda. Bu sizin haqqınızdır. Amma öz ismətsizliyinizi, abırsızlığınızı, həyasızlığınızı ictimai yerlərə daşımayın. Çünki orda abırlı, ismətli, həyalı, qeyrətli və namuslu ana-bacılarımız da olur, o yerlərdən keçirlər. Bax, “ana-bacı söhbəti” də onlara görədir. Anladınız?”
Və sonda. Lap əvvəldə qoyulan suala qayıdaraq. Heç bilirsiniz ki, öpüşmək yalnız insanlara deyil, bəzi heyvan növlərinə də xas özəllikdir? Məsələn, şimpanzelərin insanlar kimi öpüşdükləri bəllidir. Delfinlər bir-birlərinin üzlərini ağızlarının içinə alırlar, canavarlar bir-birlərinin dodaqlarını, itlər isə hətta sahiblərinin üzlərini yalayır. Nəyə eyham vurduğumuzu, yəqin ki, anladınız. Heyvan bu əməliyyatları harda və nə vaxt istəsə icra edir. Eyni ilə cinsi əlaqəyə də girəndə zaman və məkanı hərləmir. Niyə? Çünki heyvandır! Abırı yox, həyası yox! Bəs insan? Yoxsa “O olmasın, bu olsun”dakı Həsən bəyin “İnsan - “senj” ifadəsi günümüzün reallığını əks etdirir?
Oxşar Xəbərlər:
İnformasiya
Qonaq qrupunda olanlar istifadəçilər bu xəbərə şərh əlavə edə bilməz.
Qonaq qrupunda olanlar istifadəçilər bu xəbərə şərh əlavə edə bilməz.
Şərhlər