Muhəmməd peyğəmbərin (s) siması Bibliyada |
Müəllif: Admin | Bölmə: Məqalələr | Vaxt: 12-01-2017, 09:33 | Şərh sayı: (0) | Baxılıb: 329
Muhəmməd peyğəmbərin (s) siması Bibliyada
“Məryəmin oğlu İsa dedi: “Ey Bəni-İsrail, mən Allahın sizə göndərdiyi peyğəmbərəm. Məndən öncəki Tövratı təsdiqləyirəm və məndən sonra gələcək Əhməd adlı peyğəmbərlə sizi müjdələyirəm” (Saff, 6).***
“Öncə göndərilmiş hər peyğəmbər özündən sonrakını adı ilə tanıtdırmış, sonra gələn peyğəmbər isə özündən əvvəlkini xatırlatmışdır” (İmam Əli (ə), “Nəhc əl-bəlağə”, “İbtida” xütbəsindən).
***
“Onun (yəni Həzrət Muhəmmədin (s)) xüsusiyyətləri elm əhlinə gizli deyildi. Peyğəmbərlər onun barəsində öz kitablarında müjdə vermişdilər. Alimlər onun tərifində sözlər söyləmişdilər. Filosoflar onun sifətləri barədə fikirlər irəli sürmüşdülər” (İmam Cəfər Sadiq, Üsuli-Kafi, “Hüccət” kitabı, “Peyğəmbərin doğumu və vəfatı” babı, 17-ci hədisdən).
***
Yəhudi və xristian rahiblər Bibliyaya hər nə qədər “əl gəzdirib”, mətnini istədikləri kimi dəyişdirsələr də, yenə orada Həzrət Muhəmməd Peyğəmbər (s) haqqında xeyli işarə qalmışdır...
TÖVRAT
Tövratın “Təsniyə” kitabının 18-ci fəslində Allah Həzrət Musaya (ə) belə müraciət edir:
“Mən onlara (İsrail övladlarına) qardaşları arasından sənə (yəni Musaya) bənzər bir peyğəmbər təyin edəcəyəm; mən öz sözlərimi onun dili ilə deyəcəyəm; o, yalnız mənim ona əmr etdiyim sözləri onlara deyəcək” (Təsniyə kitabı, 18-ci fəsil, 18-ci cümlə).
Bəzi Bibliya şərhçiləri burada “Musaya bənzər” adlandırılan şəxsin Həzrət İsa Məsih (ə) olduğunu əsaslandırmağa çalışırlar. Lakin haqqında danışılan şəxs İslam Peyğəmbəridir. Məlumdur ki, Həzrət Muhəmmədin (s) mənsub olduğu ərəb milləti İbrahim Peyğəmbərin (ə) oğlu İsmailin (ə) nəslindən törəyib. Bəni-İsrail isə İbrahimin (ə) digər oğlu İshaqın (ə) oğlu Yəqubun (ə) nəslindən ibarətdir. Demək, ərəblər və Bəni-İsrail mənşə etibarilə iki qardaşın törəmələri sayılırlar. Allah Həzrət Musaya (ə) xəbər verir ki, Bəni-İsrail üçün onların qardaşları arasından bir peyğəmbər seçəcək. Deməli, bu peyğəmbər ərəblərdən olmalıdır. Özü də elə bir peyğəmbər olmalıdır ki, missiyası yalnız bir milləti deyil, bir çox millətləri əhatə etməli və Bəni-İsrail də ona tabe olmalıdır.
Bibliyadakı: “Mən öz sözdərimi onun dili ilə deyəcəyəm; o, yalnız mənim ona əmr etdiyim sözləri onlara deyəcək”, - cümlələri Qurani-kərimin məşhur bir ayəsinin eynidir. Quranın “Nəcm” surəsinin 3-4-cü ayələrində Allah-Təala Həzrət Muhəmməd Peyğəmbər (s) barəsində buyurur: “O, heç vaxt öz həvavü-həvəsi ilə söz deməz. Onun dediyi yalnız vəhydir”.
“Təsniyə” kitabının 33-cü fəslində Həzrət Musa Peyğəmbərin (ə) vəsiyyəti xatırlanır: “Bu, Allah adamı Musanın ölümqabağı İsrail övladlarına verdiyi xeyir-duadır. O dedi: “Rəbb Seynadan gəldi, onlara Sairdən göründü, Faran dağından təcəlla etdi və on min nəfər müqəddəslə gəldi; onların sağ əlində Onun qanun məşəli var idi” (Təsniyə kitabı, 33-cü fəsil, 1-2-ci cümlələr).
Musanın (ə) vəsiyyətində üç məkan adı çəkilir: Seyna, Sair və Faran dağı. Seyna – Həzrət Musanın (ə) özünə vəhyin gəldiyi dağın adıdır. Musaya (ə) bu dağda Tövrat nazil edilmişdi. Sair - İsa Məsih Peyğəmbərin (ə) vəhy aldığı yerin adıdır. Bəs, Faran dağı harada yerləşir?
Faran dağının yeri barədə dəqiq məlumat almaq üçün yenə Tövratın mətninə müraciət edirik. Bibliyanın “Təkvin” kitabında Həzrət İbrahim (ə) tərəfindən həyat yoldaşı Hacərlə körpə İsmailin (ə) səhraya atılması təsvir edilir. Həmin hadisənin sonunda belə deyilir:
“Və Allah yeniyetmə İsmail ilə idi; o böyüdü, səhrada yaşamağa başladı və oxatan oldu. O, Faran səhrasında yaşadı; anası onun üçün Misir torpağından arvad aldı” (Təkvin kitabı, 21-ci fəsil, 20-21-ci cümlələr).
Həzrət İbrahim (ə) Hacərlə İsmaili (ə) indiki Məkkə ətrafındakı səhrada azdırmışdı. On dörd əsrdir ki, hacılar Məkkə ətrafındakı Mərvə və Səfa təpələri arasında yeddi dəfə qaçaraq, susuz İsmail (ə) üçün su axtarmaq məqsədilə vurnuxan Hacərin hərəkətlərini təkrar edirlər. Həmin gün Allahın mərhəməti sayəsində körpə İsmailin (ə) ayağı altından Zəmzəm bulağı çağladı. Deməli, Bibliyada adı çəkilmiş Faran səhrası Məkkə ətrafındakı ərazidən başqa bir şey deyil. Elə isə, Faran dağının da Həra dağı ilə eyni olması şübhəsizdir. Beləliklə, aydın oldu ki, Rəbbin Faran dağından təcəlla etməsi - Həra mağarasında Həzrət Muhəmməd Peyğəmbərə (ə) vəhy nazil olmasıdır.
Musanın (ə) vəsiyyətinin ikinci hissəsində xəbər verilir ki, Rəbb 10000 nəfər müqəddəslə Farana gələcək. Hicrətin 8-ci ilində həqiqətən bu hadisə baş verdi: Həzrət Muhəmməd Peyğəmbər (s) 10000 nəfərlik qoşunla hərəkət edib Məkkə şəhərini tutdu. Musa (ə) özündən əsrlərlə sonra baş verəcək hadisələri peyğəmbərlik zəkası ilə irəlicədən görərək üstüörtülü şəkildə xəbər verirdi. Allahın 10000 nəfərlə Məkkəyə girəcəyi barədə xəbəri həqiqi deyil, məcazi mənada qəbul etməliyik. Müsəlmanlar tərəfindən Məkkənin fəthi zamanı şəhərə Allahın özü deyil, Onun varlığına inam və məhəbbətlə dolu insanlar daxil oldular. Məkkəni fəth edənlərin hər biri öz qəlbində Allahı gətirdi. Həmin əlamətdar hadisədən sonra bütpərəstlərin müqaviməti qırıldı və Allahın “od saçan qanunu” – İslam bütün Ərəbistana hakim oldu.
Qeyd edək ki, həm keçmiş, həm də müasir müsəlman alimləri Həzrət Muhəmməd peyğəmbərin (s) sonuncu ülul-üzm səma elçisi olduğunu isbat edərkən, Tövratın yuxarıda xatırlanan müjdələrindən faydalanmışlar. Məsələn, Nəsirəddin Tusi (1201-1274) “Nəqd əl-mühəssəl” kitabında bu mövzuya toxunmuşdur.
Burada mötəbər dualarımızdan birinin cümlələrini xatırlatmaq yerinə düşər. İmam Muhəmməd Baqir (ə) və İmam Cəfər Sadiqdən (ə) rəvayət edilən “Simat” duasında buyurulur: “İlahi, Seyna dağında zahir olmuş, bəndən və rəsulun Musa ibn İmranla (ə) danışdığın böyüklüyünə xatir! Sairdəki görüntünə (təcəllana) xatir! Faran dağındakı zühuruna xatir!..” Görünür, imamlar bu duada “Məkkə” deyil, “Faran” kəlməsini işlətməklə müsəlmanların diqqətini Tövrata doğru yönəltmək və keçmiş peyğəmbərlərin müjdəsi ilə onları tanış etmək istəmişlər.
Avvakum peyğəmbərin (ə) kitabı
Bibliyada “Avvakum Peyğəmbərin kitabı”nda yazılıb: “...Müqəddəs şəxs Faran dağından zühur edəcək. Səma onun böyüklüyü ilə örtüldü, yer isə onun şərəfi ilə doldu... O, qalxdı və yeri titrətdi, baxdı və xalqları vahiməyə saldı. Əsrlik dağlar yıxıldı, ilkin təpələr dağıldı. Onun yolları əbədidir” (Avvakumun kitabı, 3-cü fəsil, 3-6-cı cümlələr).
Avvakum Peyğəmbər (ə) də Həzrət Muhəmmədin (s) ilahi risalətinin Məkkədən başlanacağını bilirmişdi. Həzrət Muhəmmədin (s) əzəməti qarşısında ən adlı-sanlı hökmdarlar, alimlər və cəngavərlər özlərini itirib məğlub oldular. Əsrlik dağlara və qədim təpələrə bənzədilən nəhəng imperiyalar müsəlman qoşununa baş əydi. Sasani və Bizans imperiyaları kimi azman dövlətlər İslamın bayrağı qarşısında diz çökdü. İslamın və onun böyük peyğəmbərinin şöhrəti dünyanı bürüdü.
İslam əvəzolunmaz, məğlubedilməz dindir. Həzrət Muhəmməd Peyğəmbərin (s) şəriəti qiyamət gününədək öz gücünü saxlayacaq. İslamın yüksəliş dövrü hələ qarşıdadır. Elə buna görə də Avvakum Peyğəmbər (ə) buyurur: “Onun yolları əbədidir”.
Zəburda Həzrət Muhəmmədin (s) adı çəkilib
Bibliyada “Süleymanın nəğmələr nəğməsi” kitabı Həzrət Süleyman Peyğəmbərin (ə) öz xəyali sevgilisi barəsində qoşduğu şeirlərdən ibarətdir. Təsvir olunan sevgili obrazının xüsusiyyətlərindəki ziddiyyətlər bunu söyləməyə imkan verir ki, şeirlərin mətni xeyli təhrif olunub. Kitabın 5-ci fəslinin 16-cı cümləsində Həzrət Süleyman (ə) öz xəyali sevgilisini bu sözlərlə vəsf edir: “Onun sözləri şirindir, o, tamamilə lütfdür. Bax, budur mənim məhbubum və mənim dostum, ey Yerusəlim qızları!”
Həzrət Süleymanın (ə) sözlərinin yəhudicə orijinalına diqqət yetirsək, aydın olar ki, bunlar adi bəşəri hislərin təsiri altında qadın cinsi üçün deyilməmişdir. Bu sözlərin dərin irfani məna yükü vardır. Orijinalda cümlə belə səslənir: “Hikku məmtəqqim, vi kulu Muhəmmədim, zih dudi vi zih rii, binut Yiruşalam!” Süleyman Peyğəmbər (ə) Allahın sonuncu rəsulu Muhəmməd əleyhissəlamı ən gözəl ifadələrlə vəsf edir və onu “məhbubum”, “dostum” adlandırır. Hazırki Bibliya mətnlərində “lütf” kimi tərcümə olunmuş kəlmə isə əslində İslam Peyğəmbərinin adıdır.
İncildəki müjdə
Həzrət Muhəmməd Peyğəmbər (s) barəsində xəbərlər İncildə də qalmışdır. Biz kilsə tərəfindən qeyri-qanuni elan olunmuş Barnaba İncili barədə danışmayacağıq. Yalnız kilsənin qanuni mətnlərdən biri kimi tanıdığı İohann İncilindəki əlamətləri araşdıracağıq.
Həzrət İsa Məsihin (ə) öz həvariləi ilə son görüşü İohann İncilində ətraflı təsvir olunmuşdur. İsa (ə) yemək süfrəsi arxasında həvarilərlə halallaşıb onlara son tapşırıqlarını verirdi. İsanın (ə) sözləri tərcümədə belə səslənir:
“Mən də Atadan (burada Allah nəzərdə tutulur) xahiş edərəm, O, sizə başqa Təsəlliverici göndərər ki, əbədi olaraq sizinlə qalsın” (14-cü fəsil, 16-cı cümlə). “Ata tərəfindən sizə göndərəcəyim Təsəlliverici, yəni Atadan çıxan həqiqət ruhu gəldiyi zaman məni təsdiq edəcək” (15-ci fəsil, 26-cı cümlə). “Mən sizə düzünü deyirəm: mənim getməyim sizin üçün daha yaxşıdır. Çünki mən getməsəm, Təsəlliverici yanınıza gəlməyəcək. Əgər mən getsəm, onu sizə göndərərəm. O, gələndə dünyadakı günahları, yalanları və haqsız hökmləri ifşa edəcək... O, yəni həqiqət ruhu gələndə sizi həqiqətə doğru hidayət edəcək. Çünki o, özündən danışmayacaq, yalnız eşitdiyini deyəcək və gələcək barədə xəbər verəcək” (16-cı fəsil, 8-ci və 13-cü cümlələr).
Əvvəla, bunu deyək ki, o biri İncillər kimi İohann İncili də hal-hazırda yunan dilindədir. Halbuki, Həzrət İsa (ə) və onun şagirdləri yunan yox, arami dilində danışırdılar. Demək, İncillərdəki heç bir söz İsanın (ə) dilindən çıxan kəlmələrin orijinalı deyil. İohann İncilindəki Həzrət İsanın (ə) sözləri də yalnız tərcümədir.
İohann İncilinin yunanca mətnində işlənmiş “paraklitos” sözü “təsəlliverici”, bəzən isə “müdafiəçi, vəkil” kimi mənalandırılır. Əslində isə “paraklitos” sözü leksik baxımdan yunan dilinin tam ziddinədir və “periklitos” kəlməsinin dəyişdirilməsi nəticəsində yaranıb. İohann İncilinin ilkin yunan variantında “periklitos” ifadəsi işlənib, sonralar qərəzli məqsəd üzündən dəyəşdirilib “paraklitos” şəklinə salınıb.
Görəsən, bu təhrifin səbəbi nədir?
Yunan dilindən tərcümədə “PERİKLİTOS” (PERIQLYTOS) “çox bəyənilmiş, çox təriflənmiş” mənalarını bildirir. Bu sözün ərəb dilində qarşılığı isə “Əhməd”dir. Deməli, Həzrət İsa (ə) həvarilərinə xitabən nitq söyləyərkən İslam Peyğəmbərini ən məşhur ləqəbi ilə “Əhməd” adlandırmışdır (bax, Qurani-Kərim, Saff surəsi, 6-cı ayə). İncil qələmə alınarkən bu söz yunan dilinə “periklitos” kimi tərcümə olunmuş, daha sonra təhrif edilərək “paraklitos” (təsəlliverici) şəklinə salınmışdır.
Bəli, bu həmin Muhəmməd Peyğəmbər (s) - Əhməddir ki, Həzrət İsa (ə) onun insanlarla əbədi qalacağını (yəni şəriətinin əbədi olacağını), bəşəriyyəti doğru yola və həqiqətə sarı hidayət edəcəyini, günah və yalanların, haqsız hökmlərin iç üzünü açacağını, özündən deyil, Allah adından vəhylə danışacağını müjdə verirdi.
Oxşar Xəbərlər:
İnformasiya
Qonaq qrupunda olanlar istifadəçilər bu xəbərə şərh əlavə edə bilməz.
Qonaq qrupunda olanlar istifadəçilər bu xəbərə şərh əlavə edə bilməz.
Şərhlər