Biz çox vaxt başqalarına qibtə edirik. Ancaq özümüzün malik olduqlarımız şeylərə görə şükür etmirik. Ola bilsin ki, bir gün şikəst birini görən kimi Allahı xatırlayaq və bizi sağlam yaratdığı üçün şükür edək. Biz bunu unutmamalıyıq ki, başqalarına qibtə etmək yerinə, özümüzün malik olduqlarımıza şükür etməliyik. Malik olduqlarımız nemətlərdən istifadə edək və şad olaq.

Şükür etmək - əxlaqi fəzilətlərdən sayılır.Hər bir insan ağlının nəticəsində dərk edir ki, bir nəfər ona bəxşiş və ya hansısa neməti verəndə, ona təşəkkür etməlidir.

Şübhəsiz insan hansı elmi və ictimai məqamda olursa -olsun, gördüyü işin və ya kiməsə verdiyi nemətin qarşısında təşəkkür almağı sevər. Ona görə də bəzən təşəkkür etməməyi naşükürlük kimi mənalandırırlar.
Allah da insandan istəyir ki, ona verdiyi nemətlərə görə təşəkkür etsin, yəni şükür etsin. Baxmayaraq ki, Allahın bizim təşəkkürümüzə ehtiyacı yoxdur, ancaq insanları şükür etmələrinə görə vəzifələndirmişdir. Elə buradan şükür etməyin nə qədər fəzilətli bir əməl olduğunu dərk etmək olar.

Bəs Allah niyə bizdən şükür etməyimizi istəyir?

Belə ki, Quranda çox sayda ayə vardır ki, orada insanın nemətə görə şükür etməsi bəyan edilmişdir. «Ey Davud ailəsi, (bu nemətlərə) şükür edin və Mənim bəndələrimdən şükür edən azdır». (Səba,ayə 13).

“Doğrudan da Allah insanlara qarşı lütf və bəxşiş sahibidir. Lakin insanların çoxu şükür etmirlər”. (Bəqərə,ayə 243).
Allah insanlara çox sayda nemət bəxş etmişdir ki, onlardan ən böyüyü öz varlıqlarıdır.Buna baxmayaraq ki,insanların əksəriyyəti öz bədəninin qədrini bilmir. Nemətə küfr edir və şükür etmirlər. Quran buyurur: “Doğrudan da Allah insanlara qarşı lütf və bəxşiş sahibidir,lakin insanların çoxu şükür etmir”.(Ğafir,61)

Quranı təhlil edən zaman görürük ki, insan elə bir hikmətə malikdir ki, həmişə şükür edən olmalıdır. Çünki bu zaman həmin nemətin qədrini bilər və onu verəni xatırlayar. Ona görə də alim və arif insanlar həmişə onlara verilən nemətlərə görə şükür edər və Xaliqi xatırlayarlar. “Və həqiqətən Biz Loğmana hikmət verdik (faydalı əqli və nəqli elmlər verdik, ona dedik) ki: «Allaha şükür et. Kim şükür etsə, həqiqətən, öz xeyrinə şükür edər və kim kafir (nankorluq) olsa, (bilsin ki,) Allah (onun şükürünə) möhtac deyil, (O,) həmd olunmuşdur (Onun sifətləri və işləri həmd olunmağa layiqdir)». (Loğman,ayə 12).
Mömin insanlar həqiqi imana malik olduqları üçün nemətin qədrini bilir və şükür edərlər.

Əməli şükür daha üstündür.

Nemətə əməldə şükür etmək - daha üstün və fəzilətlidir. İnsan dildə etdiyi kimi, əməldə də şükür etsə, yaxşı olar. Təfsirçilərin nəzərinə görə Allah Davuda şükür etməsini əmr etdikdə, daha çox əməli şükürü nəzərdə tutmuşdur. Ona görə də Allah həqiqi şükür edənlərin sayının az olduğunu bəyan edir.

De: «Sizi yoxdan yaradan və sizə eşitmək qüvvəsi, gözlər və ürəklər verən Odur. Lakin siz az şükür edirsiniz!» (Mulk,ayə 23).
“(Ya Peyğəmbər!) Həqiqətən, sənin Rəbbin insanlara qarşı (böyük) fəzl və kərəm sahibidir. Lakin onların əksəriyyəti şükür etmir”. (Nəml,ayə 73).
Allah buyurur ki, çox az insan həqiqi şükürü yerinə yetirir. Allah insana bu qədər nemət verir və onun qarşısında ancaq dildə şükür etməyi istəmir.Əməldə də şükür etməyini istəyir.

İmam Sadiq (ə) buyurur: Nemətin şükrü - günahdan çəkinməkdir. Başqa yerdə buyurur: Allah Musaya (ə.s) vəhy edir ki, ey Musa! Şükrümün haqqını ver! Dedi: Sənin şükürünü necə yerinə yetirim ki, hər şükür edəndən sonra mənə təzə nemətlər əta edirsən. Buyurdu: Ey Musa! İndi mənim şükürümü yerinə yetirdin. Çünki bilirsən ki, bu tofiq də Məndəndir.