Ehli beyt haqda |
Müəllif: Admin | Bölmə: Əhli Beyt (ə.s.) | Vaxt: 16-08-2015, 23:27 | Şərh sayı: (0) | Baxılıb: 2432
Ehli beyt haqda
Bismillahir Rehmanir Rehim.Heqiqeten Allah-taala yalnız siz Ehli-beytden pislik ve çirkinlikleri uzaqlaşdırıb ve sizi pak ve pakize etmek isteyib.(Ehzab-33)..Ehli-beyt" sozu lugetde “ev Ehli” me`nasi vermesine baxmayaraq, istilahi me'nada Islam Peygemberinin ailesi, ovladlari mefhumunu dashiyir ve yalniz xususi shexslere aid edilir. Bu shexslerin kim olmasi Peygemberin ozunden neql olunan onlarca revayetde achiq-ashkar beyan edilmishdir. Bu revayetlerde yalniz Eli (e), Fatime (e.s), Hesen (e), Huseyn (e) ve imam Huseynin neslinden olan ve Peygemberin vefatindan sonra dunyaya gelen doqquz nefer o Hezretin Ehli-beyti kimi teqdim edilmishdir. O revayetlerden bir nechesini numune olaraq eziz oxucularin nezerine chatdiririq… 1– sheybenin qizi Sefiyye Ayisheden neql edir ki, bir gun Peygember ebasini chiynine salib evden chixdi. Bu zaman Elinin oglu Hesen o hezretin yanina geldi. Peygember onu ebasinin altina chekdi. Sonra Huseyn, daha sonra Fatime, ondan sonra da Eli geldi. Peygember hamisini ebasinin altina toplayib bu ayeni tilavet etdi…
"Allah-taala isteyir ki, butun gunah ve chirkinlikleri yalniz siz ehli-beytden uzaqlashdirsin ve sizi tamamile pak-pakize qerar versin." ("ehzab" suresi, 33) "Sehihi-Muslum", 4-cu cild, seh.1885, 2424-cu hedis; "Tefsiri-Teberi", 12-ci cild, seh.6, 22-ci hisse. "el-Mustedreku eles-sehiheyn", 3-cu cild, seh.159, 4707-ci hedis; "es-sunenul-kubra”, 2-ci cild, seh.212, 2858-ci hedis. 2- Amir ibni Se'd ibni ebi Veqqas oz atasindan neql edir ki, vehy nazil olan zaman Peygember eli, Fatime ve onun iki oglunu (Hesen ve Huseyni) ebasinin altina chekib dedi… "Perverdigara, bunlar menim ehli-beytimdir." "Sehihi-Muslum", 4-cu cild, seh.1871, 32-ci hedis; "Musnedi ibni Henbel", 1-ci cild, seh.391 1608-ci hedis; "es-sunenul-kubra", 7-ci cild, seh.101, 13392-ci hedis; "Suneni Termezi", 5-ci cild, seh.225, 2999-cu hedis; "el-
Mustedreku eles-sehiheyn", 3-cu cild, seh.163, 4719-cu hedis. 3- Isa ibni ebdullah ibni Malik ikinci xelife omer ibni Xettabdan bele neql edir… Peygemberin bele buyurdugunu eshitdim… Ey camaat, men yaxin zamanlarda sizin aranizdan gedeceyem. Qiyametde siz de gelib mene qovushacaqsiniz. (Burada Peygember onlara Qur'an ve ehli-beytin huquqlarina riayet etmek barede choxlu tovsiyeler etdi). omer deyir… Men -ey Allahin Resulu, senin ehli-beytin kimlerdir? -deye sorushdum. Hezret buyurdu… "Menim ehli-beytim eli, Fatime, onun iki ovladi (Hesen ve
Huseyn) ve Huseynin neslinden olan doqquz nefer emelisaleh imamlardir. Onlar menim itretim, etim ve qanimdir." "Kifayetul-eser", seh.91, "Tefsiri-burhan", 1-ci cild, seh.9 4- Ibni Abbas "Buruc" suresinin birinci ayesi baresinde deyir… Peygember (s.e.v.v) buyurdu… "Men asimanam, ehli-beytimden olan imamlar ise onun burcleridir. Onlar on iki neferdir." "Yenabiul-meveddet", 3-cu cild, seh.253, 59-cu hedis.
Din Nedir ? Ereb dilinden tercumede din-evez,ceza,hesabat,seriet ve s. menaliri ifade edir. Termin olaraq,din-beseriyyeti duzgun yola istiqametlendirmek, dunya ve axiret seadetine catdirmaq ucun Allahtealanin oz peygemberleri vasitesi e'lan etdiyi e'tiqadi prinsipler , exlaqi normalar ve emeli qanunlarin mecmusudur. Din seadet yolunu gosterir; inamsiz xoshbextlik tapmaq olmaz. Dini eqideni insan qebbimdeki gizli senzorla muqayise etmek olar: o, insani hemise ve her yerde musayiet edir. Din enisli-yoxushlu heyat yolumda
Muselmanlarin muqeddes kitabi olan Qurani-kerim islam dinine aid biliklerin en esas menbeyi ve en etibarli seneddir.Quranin ozunde buyurulur: Bu Quran insanlari em dogru yola yoneldir (isra suresi,9-cu aye) Hezret Mehemmed peygember (s) vefatindan qabaq muselmanlara Qurani vesiyyet etmis,orada yazilmis hokmlere qeyd-sertsiz emel etmeyi tapsirmisdir.Peygemberimizin hedislerini birinde deyilir: Fitne-fesadlar qaranliq gece kimi sizin etrafinizi buruyende Qura- na arxalanin! (Usuli-Kafi).Hezret Eli (e) ise Quranin ustunluklerini bele tesvir edirdi: Qelblerin bahari ve bilik cesmeleri Qurandadir; urekleri yalnhz Qurana cilalamaq olar (Nehcul-belage). Ereb dilinden tercumede Quran - qiraet olunan,oxunan kitab menasini verir.Quran teqrben 23 il erzinde Hezret Mehemmed peygembere (s) hisse-hisse endirilmisdir.Quran Allah kelamidir. Allah-teala Qurani Cebrail (e) adli melek vasitesile peygemberimize gonderilmisdir.ilk once Quranin Elaq suresinin (96-ci sure) ilk bes ayesi nazil olmusdu.
Hicab Nedir ? Uca və Qüdrətli Allah deyib: ''Amma xeyr! (Ya Məhəmməd!) Sənin Allahına and olsun ki, onlar öz aralarında baş verən ixtilaflarda səni hakim (münsüf) təyin etməyincə və verdiyin hökmlərə görə özlərində bir sıxıntı duymadan sənə tam bir itaətlə boyun əyməyincə (həqiqi surətdə) iman gətirmiş olmazlar'' (ən-Nisa, 65). Uca Allah qadınlara hicab geyməyi əmr edib: ''Mömin qadınlara de ki, gözlərini haram buyrulmuş şeylərdən çevirsinlər (naməhrəmə baxmasınlar), ayıb yerlərini (zinadan) qorusunlar (və ya örtülü saxlasınlar): öz-özlüyündə görünən (əl, üz) istisna olmaqla, zinətlərini (zinət yerləri olan boyun, boğaz, qol, ayaq və s. naməhrəmə) göstərməsinlər; baş örtüklərini yaxalarının üstünə çəksinlər...'' (ən-Nur, 31).
Uca Allah həmçinin deyib: ''Evlərinizdə qərar tutun. İlkin Cahiliyyət dövründəki kimi açıq- saçıq olmayın (Bər-bəzəyinizi taxaraq evdən çıxıb özünüzü, gözəlliyinizi yad kişilərə göstərməyin!) (əl-Əhzab, 33). Allah təala deyib: ''...Onlardan (Peyğəmbərin zövcələrindən) bir şey soruşduqda, pərdə arxasından soruşun. Bu həm sizin, həm də onların ürəklərinə daha çox təmizlik bəxş edər...'' (əl-Əhzab, 53). Qadir Allah həmçinin deyib: ''Ya Peyğəmbər! Zövcələrinə, qızlarına və möminlərin övrətlərinə de ki, (cariyələrə oxşamasınlar deyə, bədənlərini başdan ayağa gizlədən) çarşablarını örtsünlər...'' (əl-Əhzab, 59). Allah Rəsulu deyib: 'Qadın* övrətdir'. Bu, o deməkdir ki, onun üstünü örtmək lazımdır.
Səbir Nedir ? Ey insan, sebrin insanın nicat tapmağında çox mühüm rolu vardır. Heqiqeten bendeler her iki dünyada ali mertebelere sebr ile nail olarlar. "Ruzigarın çetinliklerinde sebr paltarını geyin ki, bu gözel sebrinle hüsni- aqibete nail olarsan". Ey insan, neemetlerin şirinliyi kimi belaları da özüne xoş bil. Allahın senin heyatında müqedder etdiyi sağlamlıq ve xesteliyi, afiyet ve belanı, cavanlıq ve qocalığı, qüvvet ve zeifliyi, var- dövlet ve kasıblığı semimi qelble qarşıla. Çünki seni bunlara mübtela eden, hikmet sahibidir ki, her neyin aqibetini çox gözel bilir, seni sevir, ata- anandan ve özünden çox sene mehriban odur ve bunlar senin xeyrinedir. Ey insan, müsibet gelende tez teşvişe düşüb canfeşanlıq etme. Mehriban ve hekim Allahın qeza ve qederine razı ol, şikayetlenib müsibeti diline getirme. İmam Seccad eleyhissalamdan neql olunan şeerde Hezret bele buyurub: "Belaya mübtela olsan keramet sahibleri tek sebr et ki, bu en böyük şücaetdir.
Rehimsizlere bele rehimli olan Allahı qoyub adi insanların qarşısında şikayetlenmeyin". Ey insan, xoş güzaranlıq, var-dövlet ve afiyeti sevdiyin kimi çetinlik, yoxsulluq ve belanı da sevmelisen. Peyğember (s)-den neql olunan hedisde Hezret bele buyurur: "Her kes müsibete sebr etse Allah taala onun üçün her birinin arası yerden göye qeder olan üç yüz derece yazar. Her kes itaetde sebr etse Allah taala onun üçün her birinin arası yerin derinliklerinden erşe qeder olan altıyüz derece yazar. Her kes günahın müqabilinde sebr etse Allah taala onun üçün her birinin arası yerin derinliklerinden erşin sonuna qeder olan doqquzyüz derece yazar". Exlaq alimleri sebri neçe mertebeye bölübler:
Allahın gönderdiyi esas peyğemberler: Hz. Adem Hz. Nuh Hz. Zülqerneyn Hz. Hud Hz. Şid Hz. Xızır Hz. Saleh Hz. İdris Hz. İshak Hz. Yunis Hz. Eyyub Hz. İlyas Hz. Yaqub Hz. Yusif Hz. Davud (Zebur) Hz. Süleyman Hz. Musa (Tövrat) Hz. İbrahim Hz. İsmayıl Hz. Zekeriyye Hz. İsa (İncil) Hz. Muhammed (Qur'an) Allah-teala ümumilikde beşeriyyete 124.000 peyğember gönderib. Muhammed (s.a.s) xatem-ül-enbiyadır, ye'ni peyğemberlerin möhürü. Ondan başqa peyğember gelmeyecekdir.
Rasûlullah (s.a.v) Efendimiz buyurmuştur ki: “Dünyada kıyametin kopmasına bir gün de kalsa, muhakkak Allah o bir günü Uzatacak ve benim Ehl-i Beytimden birisini ortaya çıkaracaktır. Onun ismi benim ismime, babasının ismi de babamın ismine uyar. Daha önce zulüm ve haksızlıkla dolu olan yeryüzünü adaletle doldurur.” (Ebû Dâvud, Kitâbu’l- Mehdî, 4; Tirmizî, Fitcn, 52.) “Mehdî benim sulbümden Fâtıma’nın evlâtlarından gelecek birisidir.” (Ebû Dâvud, Kitâbu’l- Mehdî, 6; Ibnu Mâce, Fiten, 34) “Mehdî benim Ehl-i beytimdendir; o açık alınlı ve kıvrık burunludur. Daha önce zulüm ve haksızlıkla dolu olan yeryüzünü adaletle ve doğrulukla dolduracak ve yedi sene hüküm sürecektir.” (Ebû Dâvud, Kitâbu’l- Mehdî, 6.) “Âhir zamanda Ehl-i Beytimden çıkacak ve müminleri toplayacak olan kimseye yardım etmek, davetine uymak her mümine vaciptir. ” (Ebû Dâvud, Kitâbu’l-Mehdî, 12; Ali Nasıf, et-Tâc, V, 344)
“Ehl-i Beytim yeryüzündekiler için bir emniyettir. Onlar gidince, yeryüzündekilerin sonu gelir; kıyamet kopar.” (Taberânî, el-Mu’cemu’s-Sağîr, no: 318, el-Evsat, IV, 204.) MANEVÎ NESEB VE İMAN BAĞI İLE RASÛLULLAH (s.a.v) EFENDİMİZE BAĞLI OLAN MUTTAKİLER DE EHL-Î BEYTTEN SAYILMIŞTIR. ONLARI SEVMEK TE VACİPTİR Bu konuda Rasûlullah (s.a.v) Efendimiz buyurmuştur ki: “Bütün muttakiler, Muhammed’in âlidir (ehl-i beytidir.)” (Ali el-Muttakî, Kenzü’l-Ummâl, III, 89; (No:5624); Heysemî, Mecmau’z-Zevâid, X, 269.)”Ehl-i Beytimden bazıları kendilerinin bana insanların en evlâsı (en sevgilisi) olduğunu düşünüyorlar. Hâlbuki durum öyle değildir. Şüphesiz benim içinizdeki dostlarım, muttakilerdir. Onlar (nesep ve yer olarak) kim olursa olsun, nerede bulunursa bulunsun,
değişmez.” (Taberânî, el-Mu’cemu’s-Sağîr, no: 318, Deylemî, Müsncd, I, 287 (No:904)) Rasûlullah (a.s), Muaz b. Cebel’i Yemen’e gönderirken, onunla birlikte uğurlamaya çıktı. Kendisine tavsiyelerde bulundu. Muaz (r.a) binekte, Rasûlullah (a.s) ise yerde yaya yürüyordu. Uğurlama yerine geldiklerinde Efendimiz(a.s): “Yâ Muaz! Belki bu seneden sonra benimle burada karşılaşıp görüşemeyeceksin!” buyurdu. Rasûlullah (a.s)’ın ayrılığından (ve bu işaret yollu vefat haberinden) dolayı Muaz (r.a) ağladı. Sonra Rasûlullah (a.s) geri dönüp, Medine’ye yönelerek: “Benim için insanların en evlâsı (en yakını) her kim olursa olsun, nerede bulunursa bulunsun, muttaki olanlardır.” buyurdu.( Ahmed, Müsned, V, 235; Ali el-Muttakî, Kenz, III, 91.)
Allah Resulüne olan sadakati ve sevgisi İran asıllı Selman-ı Fârisî Hz.lerini Ehl-i Beytin içine katmıştır. Selman (r.a) İslâm’a girişiyle ve Hendek harbindeki ince siyaseti ile bütün ashabın gönlüne girmişti. Muhacirler: “Selman bizdendir.”diye onu kendileri gibi görmüşlerdi. Ensâr ise: “Hayır, aslında Selman bizdendir.” diye ona sahip çıkmak istemişlerdi. Allah Resûlü (s.a.v) bizzat araya girdi ve: “Selman bizdendir; Ehl-i Beytimizdendir” (Ibnu Sa’d, Tabakât, IV, 83; Muhammed eş-Şâmî; Sübülü’1-Hüdâ, IV, 365.) buyurarak, onu has dairenin içine aldı; kıyamete kadar hayırla anılacak grubun içine kattı. İman, sevgi ve takva yolunda hizmet ile herkes bu şereften bir derece pay sahibi olabilir. Bu kapı herkese açıktır. “Allah’ın dostları ancak muttakilerdir.” (Enfal/34) âyeti nazil olunca, Hz. Resûlullah (s.a.v): “Benim dostlarım ancak muttakilerdir.” (Hâkim, Müsterdek, II, 328; Ibnu Kesir, Tefsir, IV, 51) buyurarak, işin esâsının iman ve takva olduğunu belirtti.
Bir kimse, hem Allah Resûlünün temiz nesebine, hem de edebine vâris ve sahip olursa, o nur üstünü nur olur. Böyle olduğu için, geçmişte ve günümüzde, takva imamlığını en liyakatli şekilde temsil eden onlar olmuşlardır. Yani, irşad kutubluğu, Ehl-i Beytin şerefli mensubu ariflere nasib olmuştur. Bu, Allah Rasûlü’nün (s.a.v) kıyamete kadar devam eden nübüvvetinin bir tezahürüdür. Velâyet, nübüvvet mucizesinin bir devamıdır ve bu nur en parlak şekilde o nübüvvetin sahibi Hz. Muhammed (s.a.v) Efendimiz’in evlâtlarında zuhur etmiştir ve hâlen de etmektedir.
Imam Eli (e) İmam Hesen (e) İmam Huseyn (e) İmam Seccad (e) İmam Baqir (e) İmam Sadiq (e) İmam Museyi-Kazim (e) İmam Rza (e) İmam Cavad (e) İmam Eliyyen-Neqi (e) İmam Hesen Esgeri (e) İmam Mehdi-Sahib-ez-zaman (e)
Tarixi və xilafətinə şəhadət verən ən böyük dəlildir. Qədir-xum hadisəsinin mö᾿təbər sənədlərini araşdırmazdan öncə hadisənin mahiyyəti barədə xülasə şəkildə mə᾿lumat veririk: Hicrətin 10-cu ilində, yə᾿ni İslam Peyğəmbərinin (s) ömrünün son ilində həzrət Məhəmməd (s) özünün son həcc mərasimini tamamlayaraq Mədinəyə qayıdırdı. Bu zaman 120 mindən artıq müsəlman əziz Peyğəmbərlərini müşayiət edirdilər. Zil-hiccə ayının 18-ci günü həzrətin qafiləsi Qədir-xum adlı bir səhraya yetişdi. Həzrət Peyğəmbər (s) gözlənilmədən hamıya bu isti səhrada dayanmağı əmr etdi. Bir az öncə onlardan ayrılan Yəmən, Taif və başqa diyarlardan olan müsəlmanların arxasınca qasid göndərərək onların qayıtmasını istədi. Həzrət dəvə xamıdlarından düzəldilmiş uca bir yerə çıxaraq əvvəlcə bir neçə kəlmə Әli (ə)-ın fəzilətlərindən, onun barəsində nazil olan ayələrdən danışaraq buyurdu:
Ey müsəlmanlar, mən sizə sizin özünüzdən daha yaxın deyiləmmi? (Yə᾿ni mənim əmr və göstərişlərim sizin öz fikirlərinizdən daha əhəmiyyətli deyilmi? Mən sizin rəhbəriniz deyiləmmi?) Dedilər: Bəli ya Rəsuləllah! Həzrət Peyğəmbər, Әli (ə)-ın əlindən tutaraq bacardıqca yuxarı qaldırdı və buyurdu: Mən hər kəsin mövlasıyamsa (rəhbəri), Әli də onun mövlasıdır! İlahi! Onu sevəni Sən də sev, ona düşmən olana Sən də düşmən ol. Ona kömək edən şəxsə kömək et, onu zəlil etmək istəyəni zəlil et! Daha sonra üzünü bütün müsəlmanlara tutaraq: Gedin Әliyə bey᾿ət edin! Buyurdu. Әli (ə)-a hamıdan öncə Ömər, sonra Әbu Bəkr daha sonra Osman, Təlhə, Zübeyr və bütün müsəlmanlar bey᾿ətetdilər.
Islam Arasdirmalar Qrupu
Oxşar Xəbərlər:
İnformasiya
Qonaq qrupunda olanlar istifadəçilər bu xəbərə şərh əlavə edə bilməz.
Qonaq qrupunda olanlar istifadəçilər bu xəbərə şərh əlavə edə bilməz.
Şərhlər